آلیچه رورواکر رئیس هیأت داوران دوربین طلایی جشنواره کن ۲۰۲۵ شد

در آستانه برگزاری جشنواره کن ۲۰۲۵، انتخاب آلیچه رورواکر به عنوان رئیس هیأت داوران دوربین طلایی جشنواره کن توجه بسیاری از رسانه‌های سینمایی را به خود جلب کرده است. این جایزه که از سال ۱۹۷۸ پایه‌گذاری شده، به بهترین فیلم اول از کارگردانانی اهدا می‌شود که آثارشان در یکی از بخش‌های رسمی یا جنبی کن به نمایش درآید. دوربین طلایی نه‌تنها جایزه‌ای برای استعدادهای نوظهور است، بلکه نمادی از تعهد جشنواره کن به کشف صداهای نو و متفاوت در سینمای جهان محسوب می‌شود.

آلیچه رورواکر یکی از چهره‌های ثابت جشنواره کن در دهه گذشته است. فیلم اول او، Heavenly Body، در سال ۲۰۱۱ در بخش دو هفته کارگردانان به نمایش درآمد. او در سال ۲۰۱۴ با The Wonders موفق شد جایزه بزرگ هیأت داوران را از بخش مسابقه اصلی جشنواره کن به دست آورد. در ۲۰۱۸ نیز با فیلم تحسین‌شده Happy As Lazzaro جایزه بهترین فیلمنامه را به طور مشترک با جعفر پناهی کسب کرد. آخرین حضور رورواکر در کن به سال ۲۰۲۳ و فیلم La Chimera مربوط می‌شود که در بخش رقابتی نمایش داده شد.

در بیانیه رسمی جشنواره کن که در ۱۸ آوریل منتشر شد، از رورواکر به عنوان «چهره‌ای شاخص در سینمای نوین ایتالیا» یاد شده که «توانسته است با ترکیب نگاه طبیعی‌گرایانه دسیکایی و خیال‌پردازی فللینی‌وار، سینمایی مرزی میان مستند و داستانی خلق کند». خود رورواکر نیز درباره نقش جدیدش گفته است: «اولین تجربه‌ها همیشه ماندگارند... چیزی طلایی پیرامون این لحظه‌ها در حافظه ما می‌درخشد. آیا به همین دلیل است که مهم‌ترین جایزه برای فیلم اول را دوربین طلایی نامیده‌اند؟»

این انتخاب را باید در بافت تحولات سینمای معاصر ایتالیا و افزایش نقش زنان فیلم‌ساز تحلیل کرد. کتاب زنان سرگردان: بوم‌شناسی شهری فیلمسازی فمینیستی ایتالیا نوشته لورا دی بیانکو، آثار آلیچه رورواکر را در کنار دیگر فیلم‌سازان زن ایتالیایی از منظر فمینیستی و بوم‌شناختی بررسی می‌کند. دی بیانکو نشان می‌دهد که این فیلم‌سازان، با تمرکز بر روایت‌های مربوط به پرسه‌زنی در شهر و تجربه‌های زنانه، در برابر روایت‌های مردمحور ایستادگی می‌کنند و عاملیت سینمایی جدیدی برای شخصیت‌های زن خلق می‌کنند.

فیلم‌های رورواکر مناظر عصر انسان‌شناختی را با نگاهی انتقادی ترسیم می‌کنند؛ از زوال فضاهای شهری و دور شدن از طبیعت، تا جست‌وجوی هویت در میان خرابه‌های تمدن. بنابراین انتخاب او به عنوان رئیس هیأت داوران دوربین طلایی جشنواره کن تصمیمی دقیق و همسو با رویکردی است که این جشنواره در سال‌های اخیر دنبال کرده است: پشتیبانی از صداهای متفاوت، نوگرا و ریشه‌دار در تاریخ و زمین.

جشنواره کن امسال با انتخاب ژولیت بینوش به عنوان رئیس هیأت داوران بخش مسابقه اصلی و اعطای نخل طلای افتخاری به رابرت دنیرو، پیام روشنی درباره تداوم توجه‌اش به نسل‌هایی از سینماگران داده است که تجربه، نوآوری و چندصدایی را در جهان معاصر نمایندگی می‌کنند. رورواکر، در این میان، صدایی است که از دل خاک، حافظه و زنانگی سخن می‌گوید.